எதையும் காணவில்லை.... இன்னும்
நல்லகாலம் கெட்டகாலம்
இரண்டையும் பார்த்துவிட்டோம்
சன்னலின் வழியே
தப்பிப் பறக்கிறது நம்பிக்கை
அதிருஷ்டம் - அதுவோ
கதவைத் திறந்து கொண்டு
வெளியேறுகிறது.
புரிந்து கொண்டோம்
போகப்போக எல்லாம்
சரியாகிவிடும்
என்பதை மட்டும்
நம்பக்கூடாதெனப்
புரிந்து கொண்டோம்
ஏனென்றால்
நாங்கள் இன்னும்
எதையும் காணவில்லை.
கைகள் கட்டப்படவில்லை
சுதந்திரம் !
ஆட்டம் என்னவோ
பழைய கோமாலி ஆட்டம்தான்.
ஒட்டம்....கால்கள் தரிக்காத ஒட்டம்
எங்கும் போய்ச் சேராத ஒட்டம்
புதிய பக்கம்- பழைய புத்தகம்
புதிய ஆட்டம்-அதே பழைய விதிகள்
விளக்கொளி தணிந்து
இருள்கிறது மேடை
இன்னும் எதையும் காணவில்லை நாங்கள்
சேணத்தில் பூட்டப்பட்டிருக்க்கிறது
நொறுங்கிப் போன வாழ்க்கை
நாற்பது ஏக்கர் நிலம்
நாற்பது அவுன்சு சாராயமாகித்
தொண்டையில் இறங்குகிறது.
இதுதன் நீதி போலும் !
போலீஸ் வண்டிகளின் ஊளைச் சத்தம்
அழுகுரலாய்த தேய்ந்து கரைகிறது
சுதந்திரதேவிக் கைச்சுடரின்
நிழல் மறைவில்
அதோ... கரைக்கு அப்பால்
தொடுவானத்தில்
மெல்லக் கடலில் ழூழ்குகின்றன
எங்களைப் பிணைத்து வந்த படகுகள்
இன்னும்
நாங்கள் எதையும் காணவில்லை.
குற்றமாய்க் கனக்கிறது வாழ்க்கை
இது வரமா இல்லை சாபமா
என் விருப்பமா இல்லை வெறுப்பா
இதைக் கைப்பற்றினேனா
பிடுங்கியெறியப்பட்டேனா
ஓடிவிடத் துடிக்கிறேன்
எங்கே ஓடுவேன்
போகுமிடம் எதுவுமில்லை
நின்றுதான் தீர வேண்டும்
முழந்தாளில் சரியமாட்டேன்
நிற்பேன் போராடுவேன்
உன்னதமான காலம் வரத்தான் போகிறதென்று
நம்பிக்கை கொள்வேன்
இறைஞ்சுவேன்
ஏனென்றால்
நாங்கள் எதையும் காணவில்லை
இன்னும்.
அமெரிக்கக் கருப்பினப் பாடகி
இரண்டையும் பார்த்துவிட்டோம்
சன்னலின் வழியே
தப்பிப் பறக்கிறது நம்பிக்கை
அதிருஷ்டம் - அதுவோ
கதவைத் திறந்து கொண்டு
வெளியேறுகிறது.
புரிந்து கொண்டோம்
போகப்போக எல்லாம்
சரியாகிவிடும்
என்பதை மட்டும்
நம்பக்கூடாதெனப்
புரிந்து கொண்டோம்
ஏனென்றால்
நாங்கள் இன்னும்
எதையும் காணவில்லை.
கைகள் கட்டப்படவில்லை
சுதந்திரம் !
ஆட்டம் என்னவோ
பழைய கோமாலி ஆட்டம்தான்.
ஒட்டம்....கால்கள் தரிக்காத ஒட்டம்
எங்கும் போய்ச் சேராத ஒட்டம்
புதிய பக்கம்- பழைய புத்தகம்
புதிய ஆட்டம்-அதே பழைய விதிகள்
விளக்கொளி தணிந்து
இருள்கிறது மேடை
இன்னும் எதையும் காணவில்லை நாங்கள்
சேணத்தில் பூட்டப்பட்டிருக்க்கிறது
நொறுங்கிப் போன வாழ்க்கை
நாற்பது ஏக்கர் நிலம்
நாற்பது அவுன்சு சாராயமாகித்
தொண்டையில் இறங்குகிறது.
இதுதன் நீதி போலும் !
போலீஸ் வண்டிகளின் ஊளைச் சத்தம்
அழுகுரலாய்த தேய்ந்து கரைகிறது
சுதந்திரதேவிக் கைச்சுடரின்
நிழல் மறைவில்
அதோ... கரைக்கு அப்பால்
தொடுவானத்தில்
மெல்லக் கடலில் ழூழ்குகின்றன
எங்களைப் பிணைத்து வந்த படகுகள்
இன்னும்
நாங்கள் எதையும் காணவில்லை.
குற்றமாய்க் கனக்கிறது வாழ்க்கை
இது வரமா இல்லை சாபமா
என் விருப்பமா இல்லை வெறுப்பா
இதைக் கைப்பற்றினேனா
பிடுங்கியெறியப்பட்டேனா
ஓடிவிடத் துடிக்கிறேன்
எங்கே ஓடுவேன்
போகுமிடம் எதுவுமில்லை
நின்றுதான் தீர வேண்டும்
முழந்தாளில் சரியமாட்டேன்
நிற்பேன் போராடுவேன்
உன்னதமான காலம் வரத்தான் போகிறதென்று
நம்பிக்கை கொள்வேன்
இறைஞ்சுவேன்
ஏனென்றால்
நாங்கள் எதையும் காணவில்லை
இன்னும்.
- டிரேஸி சாப்மன்
அமெரிக்கக் கருப்பினப் பாடகி
Labels: டிரேஸி சாப்மன்
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home